ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου.

Η ημέρα θεσπίστηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1972 από τη Γενική Συνέλευση του OΗΕ με στόχο να υπενθυμίσει στους ανθρώπους ότι η ανάπτυξη είναι άμεσα συνυφασμένη με το περιβάλλον.

Από τότε και κάθε χρόνο, δίνεται και άλλη μια ευκαιρία σε όλους, φορείς και πολίτες, για να εκφράσουν την άποψή τους για όσα συμβαίνουν στον πλανήτη και σχετίζονται ιδιαίτερα με τη διαχείριση Περιβάλλοντος, τη ρύπανση, τη διατήρηση και σωτηρία της πανίδας και της χλωρίδας σε κάθε μήκος και πλάτος.

Όλο και περισσότερο, όμως, βασικό μέλημα των επιστημονικών ενώσεων, των οικολογικών οργανώσεων αλλά και των κυβερνήσεων αποτελεί πια και η εξασφάλιση ενός ανώτερου επιπέδου ζωής για τους κατοίκους των πόλεων και, πιο πολύ, των μεγάλων αστικών κέντρων. η ανάπτυξη με κατασπατάληση των φυσικών πόρων και σε βάρος των αναγκαίων ισορροπιών, διογκώνει σταθερά τα αποτελέσματα της ρύπανσης και μεγεθύνει τις αρνητικές συνέπειες στον άνθρωπο».

Για αυτό, όπως επισημαίνει «είναι υποχρέωση των επιστημόνων να συμβάλουν θετικά στην ισορροπημένη διαχείριση των οικοσυστημάτων με την ταυτόχρονη ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών».

Η πρόοδος που έχει σημειωθεί στα 50 χρόνια ευρωπαϊκής οικοδόμησης στον τομέα του περιβάλλοντος είναι αξιοσημείωτη.

Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι πρωτοπόρος στην προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των πολιτών της, ενώ πρωταγωνιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο στη μάχη κατά των κλιματικών αλλαγών.

Tο   1987 η   Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη εισήγαγε τρία άρθρα σχετικά με το περιβάλλον και κατέστησε την Ένωση υπεύθυνη για την προστασία του περιβάλλοντος.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ του 1993 ανακήρυξε την «αειφόρο ανάπτυξη» στόχο της ΕΕ και συμπεριέλαβε την «αρχή της πρόληψης» στο σχετικό άρθρο της Συνθήκης για το περιβάλλον.

Η Συνθήκη του Άμστερνταμ του 1997 κατοχύρωσε την αρχή της αειφόρου ανάπτυξης ως έναν από τους πρωταρχικούς στόχους της ΕΕ και έθεσε τον υψηλό βαθμό προστασίας του περιβάλλοντος μία από τις απόλυτες προτεραιότητές της.

Κατά τη διάρκεια αυτών των τριών δεκαετιών ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής πολιτικής έχει δημιουργηθεί ένα εκτεταμένο νομοθετικό πλαίσιο στο οποίο οφείλεται κατά πολύ η σημαντική βελτίωση της κατάστασης του περιβάλλοντος στην ΕΕ.

Οι ρύποι στον αέρα έχουν μειωθεί σημαντικά, οι ποταμοί και οι λίμνες της Ευρώπης έχουν ανακάμψει από την προηγούμενη ρύπανση που τους είχε καταστήσει ακατάλληλους για την υδρόβια ζωή, ενώ φαινόμενα όπως η όξινη βροχή σχεδόν ανήκουν στο παρελθόν.

Ο πρόσφατος κανονισμός REACH θα προστατεύσει τους καταναλωτές και το περιβάλλον από χιλιάδες επικίνδυνες χημικές ουσίες, ενώ οι σύγχρονες οδηγίες για τη διαχείριση των αποβλήτων αναδεικνύουν μια νέα κοινωνία της ανακύκλωσης και της αειφόρου κατανάλωσης.

Εν τούτοις πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα παραμένουν, ενώ καινούργιες προκλήσεις, όπως οι κλιματικές αλλαγές, απαιτούν συνεχή δράση.

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεδομένου ότι τα περισσότερα περιβαλλοντικά προβλήματα ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα, η ανάληψη δράσης σε επίπεδο ΕΕ έχει καλύτερα αποτελέσματα.

Δεν αποτελεί έκπληξη επομένως ότι περίπου το 80% της περιβαλλοντικής νομοθεσίας των κρατών-μελών προέρχεται από την ΕΕ και ότι οι ευρωπαίοι πολίτες θεωρούν την προστασία του περιβάλλοντος από τις πρώτες προτεραιότητες της ΕΕ.

Η περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ και η ικανοποιητική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το περιβάλλον μας αποτελούν επιτεύγματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης τα τελευταία 50 χρόνια.

Ταυτόχρονα αποτελούν έκφραση της προστιθεμένης αξίας της ΕΕ στην καθημερινή ζωή των ευρωπαίων πολιτών.

Στα χρόνια που έρχονται η  εθελοντική διάθεση οφείλει να γίνει αυτονόητη συμπεριφορά και η εταιρική κοινωνική ευθύνη σε θέματα περιβάλλοντος μονόδρομος στη συνολική συμπεριφορά των επιχειρήσεων.

Το καθαρό περιβάλλον είναι απαραίτητο για την ανθρώπινη υγεία και ευεξία.

                                                                                                                       ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

                                                                                                                             ΕΝΩΣΗ

Ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές εστίες, κουρέλια, αποδεκατισμένοι από την πείνα, τις κακουχίες, τις αρρώστιες και τον θάνατο αγαπημένων προσώπων, πήραν τον δρόμο για να περάσουν στο επόμενο χειρότερο στάδιο, αυτό του δρόμου της προσφυγιάς

Το καλοστημένο σχέδιο των ταγμάτων εργασίας, με τις εκτοπίσεις, τις εξορίες, τις λεηλασίες, τους βιασμούς, έφεραν γρήγορα το αναμενόμενο ποθητό αποτέλεσμα για τον  Μουσταφά Κεμάλ.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το έγκλημα που διαπράχθηκε από το 1914 – 1923 σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού έχει όλα τα στοιχεία της γενοκτονίας.

 Το κράτος των Νεότουρκων σε δύο φάσεις (1914-1918 και 1919-1923) εξετέλεσε το σχέδιο «λευκός θάνατος» για τους Έλληνες του Πόντου

 Όλοι γνωρίζουμε  το Αρκάδι….  τις ηρωικές  Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο.

Κανένας όμως ίσως να μην  γνωρίζει ότι,  στο Νεμπιέταγ νότια της Πάφρας,  λιγοστοί άνδρες, προστατεύοντας 600 γυναικόπαιδα καθήλωσαν 2 ολόκληρες ημέρες ένα τούρκικο σύνταγμα και αφού εξάντλησαν τα πυρομαχικά τους, για να μην παραδοθούν, ανατινάχθηκαν μόνοι τους.

Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι, οι γυναίκες του χωριού Σιμικλή Κερασούντας προτίμησαν να αυτοκτονήσουν πέφτοντας στο ποτάμι, παρά να υποκύψουν στους διώκτες τους ;

 Ότι στη περιοχή Βαζελώνος 26 νεαρές γυναίκες για να αποφύγουν την ατίμωση έπεσαν στο ποταμό, κοντά στο χωριό Γέφυρα και πνίγηκαν ;

 Ότι 6.000 κάτοικοι της Πάφρας αποκλεισμένοι σε τέσσερις εκκλησίες παραδόθηκαν στη φωτιά και κάηκαν όλοι, γέροι, γυναίκες  και παιδιά ;

Ότι στην εκκλησία του χωριού Έλεζλη στο Σουλού- Τερέ, οι Τούρκοι κατάσφαξαν 535 Έλληνες, κάνοντας την  αρχή από τους ιερείς που τους αποκεφάλισαν με το τσεκούρι ;

  Ότι οι Τσέτες δεν έκαιγαν τα σπίτια των χωριών. Μόνο ένα σπίτι έκαιγαν μαζί με όλους τους ανθρώπους του χωριού .

 Ότι στο Τεπέκιοϊ αφού μάζευαν  όλο το χωριό σε ένα σπίτι, το περίελουζαν με  πετρέλαιο και τους έκαιγαν ζωντανούς, αφού προηγουμένως  ξεχώριζαν  κάποιες  γυναίκες για να τις βιάσουν.

19 ΜΑΪΟΥ   ΘΡΗΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ!!!

Να λοιπόν γιατί δεν επιτρέπεται να ξεχάσουμε αυτή την μέρα  και όσο υπάρχει η ράτσα μας θα μνημονεύουμε τους παππούδες μας , τη γη των προγόνων μας και θα αναφερόμαστε στη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Η λήθη ποτέ δεν αποτέλεσε τρόπο αποφυγής καταλογισμού ευθυνών για διεθνή εγκλήματα. Γι αυτό το ετήσιο μνημόσυνο των αδικοχαμένων Ελλήνων του Πόντου,  ας  δώσει  σε  όλους (ακόμη και στον υπουργό παιδείας !!!) το μήνυμα, ότι η πατρίδα δεν πρέπει ποτέ, να ξαναθρηνήσει  νεκρούς και αλησμόνητες πατρίδες .

Στις γενιές που χάθηκαν, αλλά και στις νεότερες, δεν μας επιτρέπεται να συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη που  συρρικνώνουν την δοξασμένη γη των προγόνων μας.